عصرایران ؛ رضا غبیشاوی - اسراییل برای اولین بار به وزارت دفاع، ستاد ارتش و کاخ ریاست جمهوری سوریه حمله کرد.
حمله به ساختمان فرماندهی ارتش، زنده از شبکه های خبری پخش شد چون با حمله قبلی به ورودی ساختمان، دوربین شبکه ها بر میدان "امویین"، مشهورترین میدان دمشق تمرکز یافت و این بمباران، میلیون ها بیننده مستقیم داشت. به ویژه وقتی صدای هجوم، گزارش خبرنگاران و صحبت گویندگان را قطع و آنها را سراسیمه و وحشت زده از محل دور کرد.
حمله به ساختمان وزارت دفاع و ارتش سوریه در پخش زنده تلویزیونی
ماجرا از کجا شروع شد؟
ارتش اسرائیل همزمان با دمشق، به تانک ها، پادگان ها و نیروهای ارتش سوریه در استان های جنوبی سوریه از جمله استان السویدا حمله کرد. استانی که حوادث و درگیری ها از آن شروع شد.
استان سویدا در جنوب دمشق، بیشترین جمعیت اقلیت مذهبی "دروزی ها" را دارد. دروزی ها یکی از مذاهب اسلامی و از اقلیت های مذهبی است که اکثر آنها در فلسطین، اسرائیل، لبنان، اردن و سوریه زندگی می کنند. معروف ترین چهره دروزی ها، "ولید جنبلاط" از رهبران سیاسی دروزی های لبنان است.
در سوریه 23 میلیون نفری جمعیت دروزی ها حدود یک میلیون نفر است.

در ماه های اخیر بارها درگیری هایی میان نیروهای دولتی و افراد مسلح دروزی در استان سویدا رخ داده است. این درگیری ها با دخالت مقامات دمشق و روحانیون مذهبی دروزی بارها به آتش بس انجامید اما هربار دوباره درگیری ها از سر گرفته شد.
استانداری سویدا بارها توسط افراد مسلح دروزی تصرف شده؛ آنها پرچم سوریه را پایین کشیدند و پرچم چند رنگ دروزی ها را به اهتراز درآوردند؛ اما با رسیدن نیروهای دولتی از دمشق، مقر استانداری به حاکمیت دمشق بازگردانده شده است. این دست به دست شدن چند باری رخ داده است.
تجمع نیروهای دروزی که پرچم دروزی ها را در دست دارند
اقلیت های مذهبیِ سوریه از خشونت و کشتار احتمالی نیروهای وابسته به دولت جدید، وحشت دارند به ویژه بعد از اینکه در حملات قبلی نیروهای دولتی به استان های علوی نشین در ساحل سوریه (لاذقیه و طرطوس)، چند هزار نفر غیرنظامی قتل عام شدند.
اقلیت های سوریه از جمله دروزی ها نگران هستند حوادث مشابه برای آنها نیز پیش بیاید، چرا که دولت جدید سوریه برای کنترل درگیری ها معمولا از گروه های افراط گرای اسلامی استفاده می کند که چندان به چارچوب های حرفه ای و نظامی گری و قانونی متعهد نیستند و سرخود دست به اقدامات خشونت بار می زنند.
در همین درگیری های اخیر استان سویدا، شماری از نیروهای مسلح وابسته به دولت، با بازداشت شماری از بزرگان و افراد مذهبی دروزی، سبیل آنها را تراشیدند تا آنان را تحقیر کنند. داشتن سبیل برای دروزی ها - مثل دراویش ما - اهمیت زیادی دارد. اتفاقاتی از این دست بازتاب زیادی داشت و بسیاری را خشمگین کرد.
دروزی های جولان
در اسرائیل نیز حدود یک میلیون دروزی زندگی می کنند که به عنوان شهروندان اسرائیل در ساختار رسمی پذیرفته شده و جا افتاده اند. آنها عمدتا در منطقه جولان (منطقه متعلق به سوریه اما تحت اشغال و حاکمیت اسرائیل) ساکن اند.
اسرائیل بعد از جنگ 6 روزه (1967) منطقه جولان را اشغال و به خاک خود اضافه کرد و به ساکنان سوری آنجا نیز شهروندی اسرائیل اعطا شد.
دروزی ها در اسرائیل رابطه خوبی با مقامات تل آویو دارند. به عنوان مثال فرزندان خود را به سربازی در ارتش اسرائیل اعزام می کنند، تعدادی از کشته شدگان نظامی اسرائیل در غزه از همین افراد دروزی است. تعداد دروزی ها در ارتش اسرائیل به نسبت جمعیت آنها، بیشتر است.
دروزی های استان های جنوبی سوریه و منطقه جولان تحت حاکمیت اسرائیل، رابطه نزدیک خانوادگی و عاطفی با هم دارند چرا که تا قبل از جنگ 1967، همه در یک کشور زندگی می کردند و رفت و آمد داشتند و از یک خانواده هستند.
درگیری ها در استان سویدا سوریه باعث شد دروزی های جولان به حمایت از هم کیشان خود در سوریه برخیزند. همزمان مقامات اسرائیل هم اعلام کردند از دروزی های سوریه در برابر حملات دولتی حمایت می کنند. در همین چارچوب اسرائیل اعلام کرد که جنوب سوریه را "منطقه حائل و خالی از سلاح" می دانند که ارتش سوریه نباید وارد شود. اسرائیل تهدید کرده است در صورت حملات ارتش و نظامیان دولتی سوریه به مناطق دروزی نشین جنوب دمشق، آنها را مورد هدف قرار می دهد. اتفاقی که چند هفته قبل و چند روز اخیر رخ داده است.
مقامات وزارت دفاع سوریه اما تا پیش از دیروز، بدون توجه به هشدارهای اسرائیل، به پیشروی در استان سویدا و درگیری با دروزی ها ادامه دادند، در نتیجه ارتش اسرائیل به شدت حملات خود افزود و روز چهارشنبه وزارت دفاع و کاخ ریاست جمهوری را هدف قرار داد. اسرائیل همزمان به پایگاه ها و نیروهای ارتش سوریه در استان های سویدا، درعا و دیگر مناطق جنوب سوریه نیز حمله کرد. در نتیجه این حملات و تهدیدات ارتش اسرائیل، مقامات دمشق از آتش بس در سویدا و توافق صلح با بزرگان دینی دروزی های سویدا خبر دادند. نیروهای دولتی نیز از شب گذشته از این مناطق عقب نشینی کردند.
حکمت الهجری رهبر مذهبی دروزی ها در استان السویدا سوریه - وی دولت جدید سوریه را به رسمیت نمی شناسد. خواستار مقابله با دولت جدید و درخواست کمک بین المللی کرده است.

همزمان خبرهایی به گوش می رسد که مقامات اسرائیل به دروزی های جنوب سوریه درباره ایجاد کشور مستقل دروزی ها وعده هایی داده اند، گرچه هیچ منبع رسمی این موضوع را تایید نکرده است.
ارتش اسرائیل به لحاظ تسلیحاتی و خدمات درمانی بارها از دروزی های جنوب سوریه به هنگام درگیری با نیروهای دولتی دمشق، حمایت کرده است. این حمایت ها باعث چند دستگی در میان دروزی های سوریه شده است. بخشی از آنها ضمن تایید حکومت جدید دمشق، بر آشتی با دمشق و فعالیت در چارچوب سوریه تاکید می کنند. بخشی دیگر، دولت جدید دمشق را به رسمیت نمی شناسند و آنها را شورشی می دانند. این دروزی ها خواهان کمک خارجی (اسرائیل) برای جلوگیری از حملات نیروهای دولتی هستند.
حمله اسرائیل به ساختمان وزارت دفاع و ستاد فرماندهی ارتش سوریه در میدان امویین دمشق
۱. نگرانی شدید از حاکمان اسلامگرا درسوریه
نگرانی اسرائیل از حاکمان جدید سوریه به مراتب از حاکمان قبلی (حکومت بعثی بشار اسد) بیشتر است و آنها را تهدید بزرگ بالقوه برای خود می داند. حاکمان جدید سوریه متشکل از گروه های تندرو و غیرتندرو اسلامگرا هستند در حالی که حکومت سابق، سکولار بود.
اسرائیلی ها از ارتباطات حاکمان فعلی سوریه و ارتباطات آنها با القاعده و گروه های مشابه همچنین تجمع شمار زیادی از جنگجویان افراط گرای اسلامی از کشورهای مختلف در سوریه نگران هستند.
تلاش برای آزادسازی جولان و فلسطین از اشغال اسرائیل در میان گروه های اسلامگرای حاکم بر سوریه مطرح است. حاکمان سابق (حکومت بعثی)، ریشه نظامی و قابل پیش بینی داشتند اما حاکمان جدید، ریشه در گروه های شورشی دارند. اسرائیل با حکومت سابق سوریه، توافقات کلی و جزئی درباره روابط و حملات داشت و خط قرمزهایی ترسیم شده بود. با سقوط اسد همه این توافقات کنار رفت.
۲. ایجاد منطقه حائل دروزی ها
برنامه اسرائیل، ایجاد "منطقه حائل خالی از سلاح" یا حداکثر ایجاد کشور یا منطقه ای خودگردان (کانتون) در جنوب سوریه (مناطق متصل به مرز اسراییل) است. با این اتفاق تماس زمینی حاکمیت دمشق با اسراییل از بین می رود و تهدید زمینی از سوی سوریه علیه اسرائیل به حداقل می رسد.
در زمان جنگ داخلی سوریه، گروه هایی ضداسرائیلی نزدیک به ایران و شماری از نیروهای ایرانی با استقرار در نزدیکی مرزهای سوریه با اسرائیل، حملات پراکنده ای علیه اسرائیل داشتند. در نتیجه اسرائیل تلاش می کند احتمال حملات بعدی از این مناطق را به صفر برساند. یکی از دلایل ورود نظامیان اسرائیلی به جولان و مناطق مرزی سوریه بعد از سقوط بشار اسد نیز همین موضوع است.
۳. تضعیف حداکثری دولت و ارتش سوریه و جلوگیری از تقویت آن به عنوان یک تهدید بالقوه
سوریه بعد از مصر، بزرگترین همسایه اسرائیل است، چه از نظر مساحت و چه جمعیت. با این تفاوت که دولت مصر، اسرائیل را به رسمیت می شناسد و روابط میان دو طرف عادی است اما سوریه چنین نیست و هنوز در حالت نه جنگ نه صلح قرار دارد.
با توافق عادی سازی روابط قاهره - تل آویو، مناطق در اشغال اسرائیل به مصر بازگردانده شد و هم اکنون هیچ بخشی از خاک مصر در اشغال اسرائیل نیست؛ اما در سوریه، منطقه جولان و مناطق دیگری در اشغال اسرائیل است. با این حال مردم هر دو کشور همچنان ضداسرائیلی هستند. اسرائیل، سوریه را یک دشمن و تهدید می داند چه اسد باشد چه نباشد. در نتیجه به هر اقدامی برای تضعیف و ضعیف نگه داشتن سوریه دست می زند.
۴. تضمین حاکمیت اسراییل بر منطقه جولان سوریه
منطقه جولان سوریه در جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمد. سوریه خواهان بازگشت این منطقه در توافق احتمالی عادی سازی روابط با اسرائیل است. اسرائیل اما این منطقه را به خاک رسمی خود اضافه کرده و آن را بخشی از مرزهای رسمی خود می داند.
وزیر خارجه اسرائیل قبلا گفته بود حاکمیت اسرائیل بر جولان، غیرقابل مذاکره است. حکومت حافظ و بشار اسد هم به همین دلیل، یعنی خودداری اسرائیل از پس دادن جولان، از عادی سازی روابط با تل آویو سرباز زدند. اسرائیل تلاش می کند توقف حملات به دمشق را به عنوان ما به ازی عادی سازی روابط با دمشق مطرح کند و نه پس دادن جولان را.
۵. واکنش به بروز اختلاف احتمالی در مذاکرات اسراییل - سوریه
دولت جدید سوریه تماس ها و مذاکرات مستقیم و غیرمستقیم با اسرائیل را شروع کرده است. بخشی از ارتباطات با میانجیگری امارات و بخشی دیگر از کانال جمهوری آذربایجان انجام شده است. این احتمال وجود دارد که مذاکرات به دلیل اختلاف نظر میان دو طرف به بن بست خورده و اسرائیلی ها تلاش می کنند با ابزار نظامی، طرف سوری را به امتیاز دهی وادار کنند.
۶. ایجاد اختلال در روند قدرت گرفتن سوریه
سوریه بعد از سقوط بشار اسد مسیر صحیح و روبه جلویی را برای بازسازی، رونق اقتصادی، رفع تحریم ها، جلب سرمایه گذاری های منطقه ای و جهانی شروع کرد و به موفقیت هایی مهمی دست یافت. مهمترین آن را باید خارج کردن سوریه از تحریم های امریکا و اروپا و جلب سرمایه گذاری ها از کشورهای عربی و غربی است. اسرائیل تلاش می کند در راستای هدف تضعیف دشمن، سوریه را در این مسیر متوقف کند.
۷. کسب امتیاز جدید
اسرائیل تلاش می کند با حمایت از اقلیت دروزی، کارت بازی و امتیاز جدیدی در سوریه کسب کند تا در رویارویی نظامی یا دیپلماسی با این دشمن، از آن استفاده کند.
۸. اخلال در حمایت امریکا از سوریه
امریکا بدون موافقت اسراییل، تحریم های دمشق را برداشت در حالی که اسراییل قصد داشت رفع تحریم های دمشق به عادی سازی روابط آن با تل آویو مرتبط باشد. اسرائیل تلاش می کند مسیر حرکت سوریه را منوط به نظر خود کند حتی اگر امریکا بازیگر این میدان باشد.
9 .پیام به ایران و کشورهای منطقه
اسرائیل با حملات به سوریه می خواهد به کشورهای منطقه از جمله ایران پیام برساند. از سویی به کشورهای عربی که هنوز اسرائیل را به رسمیت نشناخته اند به ویژه لبنان پیام دهد که سریع تر به این اقدام دست بزنند و از سوی دیگر نوعی قدرت نمایی برای کشورهای منطقه است تا آنها را از هرگونه اقدام علیه منافع تل آویو و حمایت از فلسطینی ها برحذر دارد.
2 نکته:
1- برخی از سقوط حکومت بعثی سوریه و فرار بشار اسد، رئیس جمهوری از دمشق به مسکو، همچنان ناراحت و اندوهگین هستند. آنان به انحای مختلف تلاش می کنند ثابت کنند سوریه بعد از سقوط بشار اسد، حال و احوال بدی خواهد داشت و این مجازات به زیرکشیدن بشار اسد است. این صحیح نیست.
2- اسرائیل، حکومت جنگ طلب، خشونت طلب و اشغالگر است که تلاش می کند با زور و قدرت نظامی، اراده و تصمیمات های خود را اعمال و اجرا کند هر چند با قوانین و چهارچوب های بین المللی در تعارض باشد. چون اسرائیل به لحاظ نظامی نسبت به سوریه، برتری دارد و در دمشق هم حکومت ضعیفی مستقر است، اسرائیل به وسیله قدرت نظامی، برنامه های یک طرفه خود را به مانند فلسطین، در سوریه هم اجرا می کند.
پربیننده ترین پست همین یک ساعت اخیر